Sana daha iyi bir alışveriş deneyimi sunulabilmesi için sitemizde çerez konumlandırmaktayız, kullanmaya devam ettiğinde çerezler ile toplanan kişisel verilerin Veri Politikamız - Bilgilendirmelerimizde belirtilen amaçlar ve yöntemler ile mevzuatına uygun olarak kullanılacaktır.
Sıkıntıları, endişeleri, alışkanlıkları, huyları ve zevkleri hemen aynı olan dört arkadaş; şair Rodolfo, ressam Marcello, filozof Colline ve müzikçi Schaunard, Monmartre' da eski bir evin çatı katında oturmaktadırlar. Perde açıldığında camları buzlarla kaplı fakir döşenmiş bir çatı arası görülür. Ressam Marcello, titreyerek 'Kızıldeniz'i Geçiş' adlı tablosunu bitirmeye çalışmakta, şair Rodolfo soğuktan morarmış parmaklarıyla oyununu yazmaktadır. Marcello odadaki son tahta eşya olan iskemleyi, belki günlerden beri yanmayan ocağa atmak isterse de Rodolfo oyunun perde perde yakılmasının daha doğru olacağını söyleyerek yerinden kalkar. İki arkadaşın zarif bir resitatif tekniğiyle işlenmiş diyaloguna orkestra ritmik, renkli buluşlarla eşlik etmektedir. İçeri filozof Colline girer ve Noel gecesine rağmen veresiye alışveriş yaptıkları bakkalın kapalı olduğunu üzüntüyle bildirir. Kurtuluşu müzikçi Schaunard müjdeler. Üç gün önce garip karakterli bir İngiliz'in papağanına şarkı dersi vermek için angaje olmuş, parayı çabuk almak için flört ettiği hizmetçi kızın yardımıyla hayvanı zehirlemiş, ders parasını almıştır. Cebi para, elleri yiyecek ve şarapla doludur, ayrıca odun da getirmiştir. Yemeği çatıda yiyip, Noel'i Momus kahvesinde kutlayacaklardır. Dört arkadaş neşeyle ocağı yakıp sofrayı kurarlarken ev sahibi Benoit gelir. İki aydır biriken kira borçlarını ister. Dostlar adamı bir kızla gördüklerini, eğer borcu istemeyi sürdürürse, karısına haber vereceklerini söyleyerek, kahkahalar arasında adamı kapı dışarı ederler. Artık Cafe Momus'e gitmek için bir neden kalmamıştır. Üç arkadaş çıkarlar. Rodolfo, dergiye yazacağı kısa bir makaleyi bitirmek üzere kalır. Yazısını tamamlamak üzereyken kapı çalınır, şair açar. Kapıda fakir giyimli, soluk benizli güzel bir kız durmaktadır. Şamdan sönmüştür, kendi şamdanından kızın mumunu yakar; kızın güzelliği karşısında şaşırmıştır. Şamdan tekrar söner, kız telaşla anahtarını düşürür. Her ikisi de karanlıkta anahtarı aramaya koyulurlar. Tam o sırada Rodolfo'nun eli kızın elini bulur, genç şair duygularını; 'Bu küçük el ne kadar soğuk' diyerek anlatır. İçeri vuran ay ışığı her ikisini de büyülemiş gibidir. Bu defa Mimi, içli şarkısıyla kendini tanıtır, yoksul ve zavallı yaşamını anlatır. Dışarıdan üç arkadaşın sesi duyulur, Rodolfo'yu beklemekte, sabırsızlanarak marş ritmiyle 'Momus, Momus' diye bağırmaktadırlar. İlk bakışta birbirlerine aşık olan gençler, ay ışığı altında kendilerini unutmuşlardır. Kemanların tatlı melodisi, arpın su damlalarına benzeyen tınıları eşliğinde beraberce aşk şarkısına başlarlar ve kol kola kapıdan çıkarlar.
Noel gecesi Monmartre'da Cafe Momus'un önü. Kalabalık neşeyle dolaşmaktadır. Rodolfo ile Mimi, üç arkadaşın oturduğu masaya yaklaşırlar; şair, kızı onlara tanıtır. Marcello, Mimi'ye Rodolfo'dan bir hediye kabul edip etmediğini sorar, Mimi gururla şapkasını gösterir. Hepsi neşeyle konuşmakta, aşk hakkında yarı ciddi düşünceler yürütmektedirler. Bu sırada ressam Marcello'nun eski sevgilisi Musetta, Alcindoro adlı bir zengin ile görünür. Kıskanç ressam garsona seslenir; 'Bana bir şişe zehir getir!' Musetta yanlarındaki masaya oturmuştur. İki gencin ayrılmış olmalarına karşın hala birbirlerini sevdikleri anlaşılmaktadır. Aralarında masadan masaya tartışmalar başlar. Musetta, çapkınca pozlarla ve Marcello'nun homurtuları arasında ünlü cilveli valsını söyler. Parça bitince ayakkabısını çığlıklar içinde çıkarıp atar, sözde ayağını sıkmaktadır. Alcindoro'ya derhal yeni bir ayakkabı getirmesini söyler. Zavallı ihtiyar uzaklaşınca, gençlerin oturduğu masaya koşar, sevgilisi Marcello'nun kollarına düşer. Eğlence zirvededir. Noel geçidi başlar. Gençler gitmeye karar verirler, Musetta, her iki masaya ait hesap pusulasının biraz sonra gelecek olan ihtiyar tarafından ödeneceğini söyler, hepsi kol kola geçide katılarak uzaklaşırlar. Alcindoro yeni bir çift ayakkabı ile döner, hesap pusulalarıyla karşılaşır, bir iskemleye yıkılır.
Karlı bir Şubat sabahı Quartier Latin'de ufak bir alan. Paris uyanmaktadır. Mimi, bitkin bir halde girer. Meyhaneden Musetta'nın sesi gelmektedir. Mimi garson kıza Marcello'yu sorar. Marcello, Mimi'yi içeri çağırır, ancak kız onunla yalnızca konuşacaktır. Ressam meyhaneyi süslemekte, Musetta şarkı dersleri vermektedir. Mimi son günlerde olanları anlatır; Rodolfo onu kıskanmakta, üzmektedir. Aralarında başlayan bir tartışma Rodolfo'nun evden gitmesine neden olmuştur. Marcello bunlardan haberdar olduğunu, hatta Rodolfo'nun meyhanede olduğunu, kendisiyle konuşacağını söyler. Mimi gizlenir. Marcello Rodolfo'yu çağırarak ona öğütler vermeye başlar. Fakat onun kararı kesindir; çünkü kıza verecek hiçbir şeyi, ne parası, ne eşyası, ne de yiyeceği vardır. Üstelik Mimi hastadır ve ölümünden korkmaktadır. Bunları duyan kız, sessizce ağlamaya başlar, öksürük nöbeti tutmuştur; çıkarak sevgilisine yaklaşır, her ikisi de çaresizlik içindedir. İçeriden Musetta'nın kahkahasını duyan kıskanç Marcello, hırsla meyhaneye dalar. Yalnız kalan iki sevgilinin kederli veda düeti başlar. Bu sırada Marcello ile Musetta görünür, iki çift arasında bir kuartet başlar. Rodolfo ile Mimi ayrılmamaya, bahara kadar beklemeye karar vermişlerdir. Kol kola yavaş adımlarla uzaklaşırlarken, kavga eden Marcello ile Musetta'nın bağırmaları ve kırılan tabak sesleri duyulur.
Yine birlikte kaldıkları çatı katı. Rodolfo ve Marcello sevgililerinden ayrılmışlardır. Çalışırken onlardan söz etmekte, anılarıyla avunmaktadırlar. İçeri filozof ve müzikçi girer. Colline bir tuzlu balık sepetini masaya koyar, herkesin neşesi yerine gelmiş, Boheme ambiyansı yeniden canlanmıştır. Yoksulluklarıyla alay etmektedirler. Colline, biraz sonra kral tarafından kabul edileceğini bildirirken, Schaunard onları tuzlu balık ziyafet sofrasına çağırır. Diğer yanda Rodolfo ve Marcello dans etmektedirler. Birdenbire kapı açılar, içeri telaşla Musetta girer, Mimi'nin merdivende ölüm derecesinde hasta olduğunu bildirir. Rodolfo kapıya koşar ve ayakta duramayacak kadar bitkin olan Mimi ile karşılaşır... Musetta küpelerini satıp doktor çağırmak üzere Marcello ile çıkar. Mimi'nin elleri buz gibidir, bir manşon olsa ısınacaktır. Colline durumu anlar, satmak üzere eski paltosunu koltuğunun altına sıkıştırır, emektar paltoya bir veda şarkısı söyleyerek Schaunard ile odadan çıkar. İki sevgili yalnızdır; Hüzünlü bir diyalog başlar, tanıştıkları ilk geceyi, ay ışığı, sevinç, neşe hepsi artık bir hayalden ibarettir. Mimi bir öksürük nöbetiyle sarsılır. Bütün dostlar yavaş yavaş dönmektedirler. Doktor yoldadır. Marcello bir şişe ilaç almış, Musetta manşonu getirmiştir. Herkes sesiz durmakta, Musetta dua etmektedir. Mimi hareketsizdir; yatağın yanındaki Schaunard kızın nefes almadığını fark eder, Marcello'ya 'Öldü!' diye fısıldar. Herkes başını eğmiş hıçkırmaktadır. Rodolfo, 'Mimi!' diye bağırarak yatağa kapanır. Orkestrada aşk teması yükselir.
